Yağmur merhamet'mi fırtınasıyla kasvet'mi

Sesizlik Yağmurun sesiyle dans eden ağaçlar, O sesizliğin arasında huzuru arayan bir kadın,

Dışardan baktın'da sesiz, kendi halinde, Ama içe döndüğünan, kırılgan küçük bir kız, çocuğundan daha hasas,

Sanki en ufacık şeye oturup ağlarcasına, sanki incecik bir cam gibi, dokunsan parampaça olacak gibi,

Ne o kadının iç dünyası anlaşıldı, nede kırılıp parçalanacağı, hesaba katıldı. bir kadın güçlüdür taki tükenene kadar. bir kadın güldü mü çocuksu güler taki gülücükleri solana kadar.

bir kadın göstermez bütün duygularını. korkar küçük dünyasının yerle bir olmasından. yağmur da huzur buluyorsa içinde tutuğu gözyaşlardan'dır.

Ne kadar da çok bir kadın dedim, bugün ama ne yapim kadın kız çocuğudur, kadın evlatır, annesinin babasının bir tanesidir. Anne'dir, abla'dır, kardeş'dir, kadın ne çok şeydir.....

Bu hayata yüzüne mutluluk maskesi takmayan kadın varmıdır, yada heybesinde mutluluk'mu, mutsuzluk'mu., ağır basar kimine mutluluk, kimine mutsuzluk, ağır basar.

Yağmura olan aşkım hiç bitmeyecek, ben yağmura aşık bir kadın, ben yağmuru izlerken çayımı yudumlayıp Yağmur'la sohbet eden kadın.

Fırtına, tıpkı içinden kopan fırtına, gibi'dir. Sesiz usul usul yağan yağmur sesiz'ce yağan yağmur ise dışa tepkini sesizliğini temsil eder.

Kopan fırtına mı korkutur, usul usul merhameti ile yağan yağmur mu, sesi kasfetli, karanlık, oysaki merhameti ile yağan yağmura aşığım ben fırtına sesine değil kasfete değil.