belki bitti sabahına uyandığımız saatler
avluda çocuk sesleri bitti
elleri toprak kokan o insanlar
rengarenk kilimleri masalların
esmerliği de bitti yüreklerimizin
bomboş trenler geçiyor şimdi istasyonları
sırada göçmen kuşlar
ve bekleyişler
belki
yüreğin tapınağından baktık gökyüzüne
güneşi göğsümüzde tuttuk
acıdan çoğaldı sesimiz
aynı kederdi yanan içimizin kuyularında
aynı kör bıçak dağladı yaralarımızı
aynı sevdayı bölüştük
sonsuzluğa uzanan özgürlüğü
ve aşkı
dinmedi içimizdeki sızı
sonbaharında İstanbul'un
iki yıldız sanki gözlerin
iki deniz kavuşmaz mı birbirine
bironbirikibinyirmidört&istanbul
Nazan Yinanç
Kayıt Tarihi : 1.11.2024 11:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Raftaki bir pastel fotoğraf gibi geçip koyup gideceğiz
Bir mezaristan olan mazideki anıları hatıraları geride bırakarak
Dilimizde gözlerimizde hep bir aşk, hep bir özlem
Boğazdan geçen vapurlar misali…
Tebrikler
Kutuplarda
İki deniz niye kavuşamasın
Marmara'da, Ege'de...
Gözlerin birbirini bulduğu gibi
Bulur onlarda eminim,
Kavuşur birbirine...
Okumak yine hoştu,
Bir kez daha tebrikler Nazan Hanım...
İyi ki sizi okumak nasip oldu bana.
Tebrikler ve teşekkürler Nazan Hanım.
Saygı ile
Birbirine akan
Birbirini arayan
Ve sadece aşkla
Sevgiyle bakan...
İki deniz gün olur kavuşur birbirine,
Tebrikler bu güzel şiire Nazan Hanım...
TÜM YORUMLAR (5)