Yağmur İkliminde Dönen Kirman

Yağmurun kucağında bulut,
bulutun kucağında öksüzlügün kundağı
Sararda gider boyundan posundan mahsus çiceklerin öptüğüne
sırılsıklam bişey...salkımlarından miskin amberini sağıltarak,
Agacta süzülen Ihlamur demlisi şarkısız nihavent
kandirmis,
inandirmis, mahkumuna goncalayıp beni kendine cekiyor
susamdır sanki, yada yeni bahar olup dogmuş edalıca bir karanfil
uzak çöl dağlarındandan yana yana arandıgımdır sanki
suyuna kavuşabilmenin Imkanmı vardı başka
yoksa başka, günüm günümden egrilmis bir Ip gibi yorgun;
Meğer dönen bir Kirmanin
öteki halka yarısiıymış beni mahcubuna bağlayan
Senin tarafınmış ne bileydim..? örülmemis o ipekçe ask kozası
ne bileydim, derdin neymiş,ya meleke, ya melike
ya kadersiz prenses veya göz kamaştiran keskin pırlanta,
işte nerden bileyim ben ya duvaksız bir hayal perisi
böyle…
lutfunda lal olduğuma pervaneymişsin gecesini gündüzüne katan yillarin
ugrunda girdaaap giryan oldugum sarılı kalan makaram
Dün ile yarınmmşsin bahar kokulu Kanaviçelerin perdesine
-mis püskülüne bağım ve meftununca baygınım
Ilmikleniyorum işte durmadan yoklardan geçindiğim sevmenin sırrına,
bal petekleyen çiçeklerden almışsından sevmelerin narhını
sevilmenin daim, bayram hep arefe
ne bileydim unuttugumu biran, buruk seyyahımda yolüstü yaşadıgım şeyleri
Hep yalancı dünya sinemasıymış ne bileydim ben ne.....?
Yağmurun böyle hic ummadığın yerde
bunca yagacagını...

Seyfi Karaca.............Mayis / 07