Yağmur I Şiiri - Nasıf Acar

Yağmur,
Çisil çisil düşmekte...
Utanarak,
süklüm püklüm...
Yüzünü saklıyor etrafından..
Kara bulutlar,
Soğuk sonbahar damlaları,
Bitkin,
Mecalsiz....
Düşüyor kaldırımlara....
Düşüyor,
Teker teker,
Kurşun yemişçesine,
Seriliyor yerlere....
Bitkin,
Utancından kıpkırmızı...
Bir an önce,
Hızla,
Toprağa girip,
Kaybolmak ...
Yüzünü saklıyor
İhanetin utancını...
Toprağa gömerek,
Erimek istiyor.

Yağmur...
Çisil çisil düşmekte,
Ve bunca yılın emeğini,
İdam sehpasında,
Sallandırmakta ...
Dostluk öldü!!!!!
Yağmurlar....
İşte bu yüzden,
Utanç içinde,
Dostluk.....
Darağacında!!!
Sallanmakta....
O dostluk,
O kardeşlik,
Son tekmesi ile ihanetinin,
Tabureden kayan ayaklarıyla,
Son çığlığını attı....
Hırıltıyla...
Bitti....
Ve yapraklar
Utancından sararıp
Gözünü elleriyle saklayıp
Yere
Sırtüstü düşmekte