Yağmur Damlaları Şiiri - Mehmet Sebih Altun

kış günü yağmur damlaları tozlanmış susamış toprağı delice harmanlamış çamurlanmış çocukluğumun sokakları ve bugün bulutlar çıldırmış olmalı güneşi kıskanırcasına delicesine haykırıyor gökyüzünü yararcasına boşalırcasına döküyor bir bir yağmur damlalarını bulutların arasından sanki derya delinmiş uzay okyanus ve burası kara delik içine çekiyor hayatı içine alıyor her bir şeyi bende biraz suskun biraz melankolik biraz da umutluyum damlalar artık ayrılıyor hepsi birer umut olup saçlarımı okşuyor sanki bu gün akşam olur mu bilmem ya yarın sabah olur mu durur mu bu yağmur susar mı bu fırtına ya kulakları saran bu dehşet verici ses o ne olmalı bittiğim an...