Yağmur Acısı Şiiri - Serdar İnce Damar Adam

Sensiz geçen bir ilk baharın,
son demleri..
Aylardan mayıs..
Ve günlerden: yağmurlu bir cumartesi..
Çatıya düşen her yağmur damlasında,
maziden kalanlar kıpırdıyor
sol yanımda..
Oysa bütün şairler:
pencerem diye anlatır yağmuru..
Benim penceremde yağmur yokki..
Söylesene şimdi,
şimdi nasıl yazayım seni
buğulu camlara...

Hatırlıyormusun..
Yine yağmurlu bir gündü..
Askerden izin dönüşü..
Her zamanki buluştuğumuz bahçede,
özledim diye sarılmıştınya boynuma..
Yüzündeki tebessümle birlikte,
göz yaşların karışmıştı yağmura..
Kıyamazdım sana..
Canımdan can giderdi sen ağlayınca..
Sus ağlama!
bak geldim işte burdayım derdim,
sen ise: ne zormuş
asker yolu beklemek derdin..
Sesin titrerdi özledim derken..
Sonra benim gözlerim dolardı..
Sen görme!
sen görüpte üzülme diye,
sessizce ağlardım içimden..
Sessizce..

Sonra havuz başına geçer,
gözlerine dalardım saatlerce..
Hayaller kurardık..
Ben hep bir kızımız olsun isterdim,
sen: ille de erkek olacak derdin..
Öyle seviyorduk ki bir birimizi,
aldırış etmezdik yağan yağmura..
Anlaşamazdık arada..
Sen nergis severdin, ben inadına
papatya takardım saçlarına..
Unutmadım güzel gözlüm,
unutamadım seni..
Ne o yağmuru unuttum,
nede yağmura karışan göz yaşlarını..
Ne zaman yağmur yağsa,
ben hep seni düşünürüm..
Şimdi sen yoksun ya..
Yere düşen yağmur bile,
toprağı ıslatmıyor..
Göz yaşlarımın,
sol yanımı ıslattığı kadar...