Yağmur Şiiri - İdris Çetin

Yağmur, yağ desem yağmaz,
Sularını boşalt desem, boşaltmaz.
Sen, emir veremezsin bir damlaya,
Göz yaşlarına bile, söz geçiremezsin.
Onlar akar da akar, kalbinin derinliklerine,
Sonra bir sızı başlar yağmurla…
Ot, çöp, ağaç ve bin bir canlı;
Ağzını açar, bir damla suya…
Sense ayak üstünde keyif çatarsın,
Yağmurlar yağmasın, sular akmasın diye.
Gölekteki kurbağa bağırır su!
Sivri sinekler kanat çırpar,
Bir damla su için…
Ekinler gözü yaşlı,
Güneş kızgın ve öfkeli,
Bulutlar can simidi taşır,
Dudaklar çatlak ve kan rengi.
Yağmur, sen böyle bir anda geldin,
Yüce Allah’ın rahmetini,
İsteyen herkese verdin.
İnkar edeni ve küfredeni boş ver,
Aldırma onlara, anlamazlar yağmuru.
Sudan, selden; çileden, acıdan…
Onlar iyi keyif çatarlar,
İktidar kurarlar, pamuk ipliğiyle.
Masum insanların sırtında,
Asalak gibi dururlar…
Göz dikerler, fakirin bir damla suyuna.
Yağmur, sen ılık ılık içimdesin,
Çimenler, ekinler, otlar, ağaçlar…
Bütün canlılara ve bana hayat verdin.
Göllerin, göletlerin, gölcüklerin;
Irmakların, derelerin, çayların;
Bayram ediyor seninle…
Solucanlar, dans ediyor;
Kurbağalar, yaratanına şükrediyor,
Suların derelerle kucaklaşıyor,
Yağmur; sen geldin, hayat geldi,
Yaşam mutluluklarla donandı…

12. 06. 2007
Yukarı Çulhalı
Akdağmadeni