Yağmur Şiiri - Ülker Ercihan

her su yatağını bulur
yanlış
her su yolunu yatağı beller
doğru...

gök gürültülü sağanak
koşuyorum
adına diyorum ıslanmak...

aslında her kare
natürmort bir resim
adım atmışım
değmemiş daha damla saçıma
yüzümde kocaman bir sevinç
parmaklarım açık
elim başımda...

adımı yere koymuşum
yağmur saçımda
yüzümde kocaman bir sevinç
parmaklarım açık
elim havada...

yağ yağ yağmur...

demiştim
yağmurun sesi gelir önce bizim oralarda
ahşap evin gıcırdayan tahtalarına
onaltışar kare gözlerine
kırmızı kiremitlerin yarısını örten armuda
kümesin teneke damına
özlemeye
tökezlemeye...

yerini yadsımış karıncaya
kanatlanmışta uçamamış
göç vakti değil
ne varsa hülasa
su
yatağını bulur
köpürür bal şerbeti
ve varsa gılgamıştan kalma
bir meczup efsane
rivayeti çivi çivi sabit...

bir ucu yıldızda
bir ucu bende
şeytan uçurtması
he can
şaşkın ama
çocuk elli
bilin bakalım
damlaya damlaya ne olur...

ah nolaydı
çatısız yapaydılar evleri
penceresiz hem
nolaydı sığınaydı açık çatımdanağrı bana güneş
nolaydı
blues şarkılar söyleyeydi bana yağmur
el şaklataydım
el şaklataydım
asi sesime...

küçük kuşlar gireydi penceremden
büyük kanatlar açılaydı...

her su yatağını bulur...

bazen ince belli bir bardakta çay kızıl
küçücük sesiyle şıkır şıkır
tavşan mı
keklik mi
ıpıldaşır demi
kınıda sabırsız bir bıçak
deşer bardağı bardağı...

bir yerlerde
en çokta güneyde
çölden azade
denizden engin
maviden öte dem karışmış mor
gülüverse
çaydır akan
ırmaktır kendi çapında
çavlandır
belki düden
belki niyagara
hep iki hidrojen bir oksijen
şaşmaz
her su yatağını bulur
çelimlidir
çelimsiz çakıl taşlarını yontar
he can
yılın oniki
ömrün bilmem kaçıncı miladında
nilden eski
sahradan zaman dökülürken
iç içe
kurak
sıcak
ve yağışsız da olsa
iklimi
kör ediyor gözleri
vaha vaha
açılıyor
hurma hurma
gülüyor kaktüs kaktüs
görkemli tekilliğiyle...