Yağmur Şiiri - Arif Bilgin

Yağmurda yürüyorum
ağzımda,yarım türküler
çise'ler,yüzümün heryerine
binlerce buse konduruyor
yapraklara düşerken, çıkan sesler
ezelden, ebede sır'lar fısıldıyor
külden doğan mit'ler,phonix veya simurg
onlar külden, ben yağmur'dan yenilendim
onu böyle bir gün tanıdım
o hayatımın kadını
yağmur göz'lü koydum adını
onu yağmur getirdi
ve ben daha çok sevdim
hem o nu,hem yağmuru.