Damlalar bir deli çığlık misali
Sessizliğime çığ gibi düşer
Ve çarpar yağmur beynimin duvarlarına
Yağma, yağma ne olur, dur!
Unutmaya çalıştığım acılarıma
Umudumun yarınlarına yağma
Islanır üşür düşlerim..
En kuytulara sığınır gizlerim.
Yama üstüne yama tutmayan
Sökükleri bol bir hayatın içindeyim
Bir de kırıksa ellerim ve dahi dizlerim
İşte o zaman ürperir..
Titrer, gözbebeklerimdeki çocuk
Yazmasın mı ellerim?
Kırmalımıyım tüm kâlemleri
Yırtmalıyım belkide, dolu boş bütün beyaz sayfaları
Ah! unutabilirmiydim ki
Yıllarımı çalan ve acı veren arsız geçmişimi
Kimbilir...
Yağmur birikintilerinde aradım hep âşk'ı
Nehir olup çağlayamadım
Karışamadım göllere ve denizlere
Kurudum.. kurutuldum..
Bir küçük tohum bile yeşertemedim
Çatlamış topraklar hep kanımı emdi
Sarılamadım bir ağacın köküne
Uyuyamadım akşamları huzur içinde
Yağmur! yağma ne olur dur
Yağdırma lânetini gülüşlerime
Silme ruhumda yol bulan ayak izlerini
Yağma benliğime n'olur
Akıtma hislerimden...
beyaz bir güvercine ram olmuş hayâllerimi
-Yağma aydınlıklarıma, sevinçlerime yağma! sarartma ufuklarımı-
Üşüyorum şimdi..
Üşüyorum!
Hani ellerim...ellerim nerede?
18 Kasım 2008 /10:25
Emine GençKayıt Tarihi : 18.11.2008 10:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoksun aslında sen Ey ben! Hiç olmadın ki..
şiirle kalın...+10
Üşüyorum!
Hani ellerim...ellerim nerede?
Yüreğinize sağlık efendim. Hep avuçlarınızın sıcak kalması dileği ile. Bir şiirimi hatırladım:
Bir yalnız gölgem var
Yüreği çarpmaz
Utanır yalnızlıktan
Hiç mi hiç konuşmaz…
“Üşüyorum! ” diye bitirirdim
Belki de bitiremez,
Biterdim.
Turgut Uzdu
TÜM YORUMLAR (5)