Yağmur Şiiri - Ceylan Piroğlu

sokaklarda sadece su şırıltısı var
her yer sessizlik oyunu oynuyor
bulutlar birilerine çok kırgın belli
ağlıyorlar çisil çisil,bazen de hıçkırarak

pencereme vuruyor minik damlaları
kimisi kararsız toprakla buluşmakta
korkuyorlar belki de yok olmaktan
en derinlere,sonsuzluğa sızmaktan

derken bir adam geçiyor su deryasından
elinde bir gazete,saklanmaya çalışıyor
önüm arkam derken sobe oluyor
belki kızıyor ama nafile

işte bizim sokağın zavallı köpeği geçiyor
o da kaçmaya çalışıyor damlalardan
nereye gidiceğini bilmeden sadece koşuyor
bir saçak,bir dam onun için sığınak oluyor

işte zil çaldı,çocuklar okuldan çıkıyor
sessizlik oyununu kaybeden sokak sonuçtan memnun
çocuklar tebessüm ediyor,atlıyor,zıplıyor sulara
düşen her damla onlara birer hediye

yine sokak bomboş kalıyor karanlık çökünce
herkes evlerine çekiliyor
evleri olmayan fare deliklerine
çanak sesleri altında yağmur şehri terkediyor

neler kaldı geriye diye dönüp bakıyorum
bir kaç su damlasından arta
çukurları dolduran rahmet geliyor gözümün önüne
bir de evleri çepeçevre saran yağmurun hüznü...