Yağmur Şiiri - Aziz Kerem Tuna

Aklım almıyor atık yeniden sevebilmeyi
İçimdeki çocuk kırılmış, inkar ediyor her şeyi
Aşk uzak diyarlardaki bir masal sanki
Üstü kapalı, karanlık ve derin bir kuyu gibi
Ve kuyunun dibinde ben
Kalbim ellerinde
Ellerim göğe bakıyor
Bir damla bekliyor, yağmurdan geriye kalan
Bir yağmur taneciği, şu kurumuş yüreğe
Saplana bıçak hala üzerinde
Tek bir saç teli dolanmış her yerine
Yakıyor dokununca
Ufacık bir yağmur taneciği yetecek her şeye
Can verecek yeniden haykıracak bir sese
Yağmur duruyor sessizce
Ve kokusu siniyor her yere
Toprağa işlemiş, rüzgara işlemiş, kalplere işlemiş
Yeniden baharı, aşkı, yazı getirmiş
Ben kuyunun dibinde
Bir sonraki yağmuru beklerken çaresizce
Kuyunun kapağından sızmış bir yağmur taneciği düşüyor
Karanlığın derinliğine
Tam ortasına avuçlarımın, yüreğimin içine