Yağmur Şiiri - Mustafa Şirin Lahumeyan

Ellerim açılır usulca gök gürültüsüne
Usulca süzülür avuçlarımdan birkaç damla billur
Kim bilir hangi baharın müjdecisi bu yağmur
Titriyor ellerim ve dahi parmak uçlarım

Yağmur doldur yüreğimi
Yalnız sen ve ben kalalım
Bir gecenin köşe başında

Bir gül desem dudağım silinir
Gözlerin doldurur göz bebeklerimi
Ben ızdırap menekşesiyim çalıyorsun kelebeklerimi
Ben hasretim ellerini görmeyeli yetim
Bir alevden ateştir nihayetim

Yağmur hadi söndürsene beni
Yalnız sen ve ben kalalım
Bir tenin kurak ılıklığında
Sağnaklığından yelken alıp açılıyorum
Yoldaşım al yanağın beyaz gecen
Sürüklesin beni al yanaklı iki hecen

Bu sürgünden usanır bir gün nefesim
Kalmaz bir gün ne güle ne güneşe hevesim
Yağmur uzat yollarımı, yarenliğime yar ol
Kuytu sonsuzluğun yanı başımda

Yağmur kırsallığımın ıslak busesi
Sen mi kaldın bir tek bana yar
Sen mi kaldın gecelerime sırdaş

Yağmur titriyor ellerim duman kokuyor nefesin
Korkarım ağlamayı unuttum
Güldüren günlerimi unutturan
Sırılsıklamım artık ben
Ellerime baktığım günden beri