Yağmur Şiiri - Emre Ardalı

Dolaşıyorum karanlık gecede
Aşındırıyorm boş sokakları
Ben yine hüzünlü, yine kederli
Gözlerim herzamanki gibi nemli
Yağıyor yağmur şiddetle
Islatıyor boş sokakları
Naciz ve saf bedenimi
Ben hala geziyorum
Sırılsıklam olmuşum
Ağlıyor yine gözlerim
Sanki yarışıyor bulutlarla
Yanıyor içim,
Ağrıyor kalbim
Durduramıyorum gözyaşımı
Yüreğim yangın yeri sanki
Fırtına kopuyor içimde
Boyumu aşan dalgalar,
heyelan, kasırga....
Yağmur sanki bana inat
Çiseleniyor üzerime
ıslatıyor beni
Üşütüyor yanlız bedenimi
Kimse yok boş sokaklarda
Bir ben varım, bir de yağmur
Haa! ...
Birde gözyaşlarım.
Sızlıyor gözlerim,
akıyor gözyaşlarım
Her damlası lav olmuş
Yakıyor değdiği yeri
Sanki itfaiye oldu bulutlar
Söndürmeye çalışıyor bedenimi
Ama; ...
sanki daha alevleniyor.
Yüreğim volkan olmuş
Yakıyor cevresini
.
Sanki birşey doldu içime
Bir isim yankılanıyor
Yüreğimin çeperlerinde
Nedir bu sesler, nereden geliyor
Kalbimi hergün,
Ama! . hergün deliyor
Sanki durdu gözyaşım
Bir şeymi dinliyor ne?
Gerçek değilmi bu sesler
Başladı yine gözyaşlarım
Akıyor adeta ırmak ırmak.
Birleşince yağmurla;
Akmaya başladı sokaklar,
Dolmaya başladı denizler
Yıkıyor heryeri parçalıyor adeta
Korkutuyor gözyaşımda boğulmak
Aslında oda gam değil,
Ama; koyuyor insana
Yanlız gitmek, yada;
Tekbaşına sensiz kalmak
Dur! ... bak! ...
Sanki kurudu gözlerim
Amaz oldu birden.
Nedendir bilinmez ama;
Çekilmeye başladı denizler
Kurudu ıslak sokaklar
Sönmesede yatışıyor
Lav kaplı yüreğim.
Aslında;
Ne yağmur, nede gözyaşı
Yüreğimi yatıştıran
Sadece Zamandır,
Zaman ilaç, ilaç derman
Her derdin ilacı
zamandır gülüm
:
Zaman....