Yağmur Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Hani pıtır pıtır seslenişin var ya,
Sanıyorsun benle beraber her şey kalkar ayağa.
Daha önce kalkmıştım, ne değişti sonunda?
Nasıl olsa açılıp saçılıp kuruyacaksın sobada.

Görüyorum, sağımdaki perde yarıya kadar ıslak.
Solumdaki daha şanslı, tamamen berrak.
Köşedeki kutular kurumak için, nasılsa takla atacak,
Yeter bana kuru kalsa, uyumak için sadece yatak.

Ey sen tavanın sağ köşesindeki nehir,
Bilseydim baraj kurar, elektriğimi kendim üretir,
Seni şu kanepenin altındaki dere ile birleştirir,
Kilimlerin yüzdüğü, ortadaki göle dökerdim.

İster mutfaktaki bulaşıkları kendiliğinden yıka,
İster sobasız banyomda, kendiliğinden duş ol tavanda,
İster bozuk değil, açık musluk gibi ak kafama,
Söz verdim kendime ey yağmur, kıpırdamam Allah’ıma.

27.12.1985/Gelibolu