Yagmur Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Yağmur damlaları düşerken yüreğimin karanlık köşelerine,
İçimdeki hüsran diyarına,
Seslensem de yankılanmaz kelimelerim,
Yalnızlığın sessizliği boğar beni, kimse duymaz.

Izdırap, her damla yağmurda yankılanır,
Ruhumun ıssız toprağında ve sessizce sevdaya düşer;
Silik, yok olmuş

Gözlerim bulanık,
Bakışlarım sisli,
Işıksız bir dünyada savruluyorum öylesine,
Öylesine yalnız,
Öylesine çaresiz.

Umutsuzluğun fısıldamaları her yağmur damlasında,
Bir sessiz feryat gibi yankılanıyor bu boşlukta.

Gel, dök yağmurlarını yüreğimin dolambaçlı sokaklarına,
Kir ,dök bu bedeni, çekip git bensizliğe.
Kim anlar içimde kopan bu fırtınayı, bu çaresiz çığlıkları?
Sesimi duyuramam, binlerce zaman önce yalnızlık çöllerinde kaybolmuşum.
Samira..