Yağmur Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Bulutlar geçerken düşer,damlalar yere.
Bazen bir ağacın yaprağında,takılır kalır.
Umudun beşiğinde,düşerek yürüyenlere.
Sanki bitmeyen,bir sevgi deryası bırakır.

Dallarda yapraklar canlanır,bu yağmurla.
Gölgede rüzgar eser,hayatı okşarcasına.
Dağılınca sisler,ıssız zamanın ormanında.
Kuru dalların yapraklarında,acılar sallanır.

Yorgun hislere çöker,her damlada hüzün.
Çatlamış toprağına yanarken,ağlar gözün.
Güz güllerinde açar,hasret rengiyle sözün.
Islanmış sözlerinle açarken,aşkla boyanır.

Hayatında sevda beşiğidir,çektiğin acılar.
Aşk bahçenden geçen,bulutlarla sabahlar.
Yağmurlarda dinlenir,hırçın esen rüzgarlar.
Gönül deryasına düşen,damlalarla yıkanır.