Yağmur... Şiiri - Levent İskenderoğlu

Yağmur kokulu bir avuç toprak
İstemeli eski günleri zamandan
Ağlayıp gözyaşı şişelerine
Uzayıp giden yollara serpiştirmeli
Ağlamalı yine doyasıya
Yağmur…
Açmalı gökyüzü arkasından
Sonra
Sonra güneş uzanmalı yeryüzüne
Sere serpe
Bir serçe olup
Kanat vurmalıyım
Bir daldan öbürüne
Vurulup düşünce yere
Bir sapan taşının önünde
Rüyalarla beraber
Annemi kucaklayıp
Açılmalıyım, bilinmeyen ufka
Ufka doğru kürekler çekmeliyim ve
Akan dereye sormalıyım,
Bir damla su olup karışmalıyım toprağa
Bir damar bulup
Çıkabilmek için yeryüzüne
Sabırla bir ışık aramalıyım
Belki de önünde durup bir tahta kapının
Tokmağını vurmalıyım
Ve bir sarayın bahçesinde
Belki de bir çiçeğin yaprağı olup
Çiğ tanelerini selamlamalıyım sabahları
Akşamları ise sefa sürmeliyim
Yine bir süre
Serin bir geceye
Sonra çok çok sonra durulmalıyım
Coşkun dalgaların yerine
Ve sert bir kayanın sıcağına vurmalıyım kendimi
Güneş gibi
Belki de
Belki de ben bir ışık olmalıyım

1997