I.
Geliyor kendiliğini kendinden çoğaltarak
Makamlardan fıstıki henüz
İstifini bozmadan, yavaş yavaş
Ağır küreye değecek sanırsınız
Öyle bir iniş-
Koyuluyor saçları kuru topuklu kadınların
II.
Evet, Adagio* böyle başladın
Var gibiydin sanki
Ve duracak gibi
Gövdesine yaslanacak gibiydin adımın
Gözlerinde kederden bir renkle
Ürpertmiştin güz çiğdemlerini
Ağaçlardan Kavasya
Kuşlardan Gök ardıç; mahcup, nadide
Kollarına dokundun ilk ve kanatlarına
Evet, Adagio sağalt yaralarımızı
Artık git
III.
Haberci dumanların: Ses, ışık
Buğulu camlara sinmiş kök tümceler
Adrenalin işte…
Ve Accelerando* nihayet
Adam azmanların yüzüme çarpacak
Göğe bakacağım
Anlıyorsun değil mi?
Hep daha hızlanarak; daha taşkın
Tam tamlarını duyacağız yitik kabilelerin
Senkron tutmayan vahşi bir sevişme
Ter içinde-
Biliyorum, sonra gideceksin geldiğin gibi
Adagio: Yavaş, ağır olarak, bu biçimde çalınan beste.
Accelerando: Parçanın çalınırken gittikçe hızlandırılacağını anlatır.
Kayıt Tarihi : 8.6.2006 18:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!