Ben sende unuttum kendimi
Bir bakışına bedel olsun diye vermiştim hatırlarsan
Delice bir sevdanın hatırına
Kahrolası yalnızlığıma dost olasın diye…
Sense
Liyakatini bile göstermeden
Son bir vedayı bile reva görmeden
Tükürmeye bile lüzum görmeden kaçmıştın…
Oysa
Meleğiydin sen sevda şiirlerimin…
“Anlıyorum seni” dersin ya hep
Anlayamazsın, tanıyamazsın, göremezsin
Fırtınasını, boranını, çalkantısını yalnızlığın…
Ama inan bana
Işığını hiç söndürmedim yıldızların
Ve güneşleri batmadı hâla ufkumun…
Dön veya dönme
Beklentisi hiç bitmeyecek dönüşünü müjdeleyecek yağmurun…
Garip değil mi?
Bir yağmur ayırdı, bir diğeri geri getirecek seni
Hem de usul usul değil
Her yanı sel almalı gelişinde
İnadına yağmalı bu defa
Şu kahrolası düzeni yıkmalı
Seni benden çalan her şey yerle bir olmalı
Ve bir umut olmalı hâla birleşmemiz için
Sadık dostum yağmur ikimizi aynı anda boğmalı…
Kayıt Tarihi : 8.6.2006 14:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)