Yağmur Şiiri - Şair Odesus

Bir yağmur gibi yağan sen değil miydin
geçmişin acımasız izlerini silmeye çalışan?
Coşkun nehirler gibi çağlayan sen değil miydin
denizine doğru kararlı akan?
Savaş meydanlarının yorgun savaşçısı, sen!
Sen, bir elinde kılıç, bir elinde bayrak,
doru kısrağının üstünde savaş naraları atan.
Bak, geride, dumanlar içinde binlerce ölü.
Karasaplı hançerler göğüslerinde hala.
Çapulcular son yaralıların ölmesini,
son savaşçıların kalplerindeki kinle
alanı terketmesini beklerken,
Kanlı kılıcın ve parçalanmış bayrağınla halen ordasın.
Dön ve arkana bak!
Bu bakışlar son bakışların olsun.
Dolu dizgin açıl bozkırlara
atını çatlatırcasına, öldüresiye...
Bugünki savaşlara gel.
Topsuz, tüfeksiz, insansız.
Neye karşı savaşacağını bilmeden,
bilemeden düşmanını, kanlı kılıcını ve
geçmişten uzanan savaş çığlıklarınla...
Yeni doğacak günün ümidi ve bilinmezliğinin tohumlarını
kalbinin derin uçurumlarına bir kez daha saç ve bekle.
Bekle ki, günleri ve de geceleri, umarsız bir tebessüm edebilesin
gör ki, insanları, en büyük küfrünü edebilesin.
Ümitler yüzsüzdür, yüzsüzlerle işin yok.
En iyi dost acı söyleyenidir, yalanlarla işin yok
Ağzına en yakın,sıcak tuzlu suyun tadını unutma.
Yalandır başka bedenlerin tuzu.
Unutmaki kalbin boş yere çarpmaya.
-Yaradana sığınarak-Aynada öyle bir tokat at ki kendine,
Asla dalamasın gaflet uykusuna bedenin bir daha