Yağmur Şiiri - Mihrimahın Annesi

Yağmuru dinliyorum, bak ruhum ıslanıyor
Yağmur camı geçti de duyguma dokunuyor
Özlemlerim ıslandı, şemsiye isteyemem
Yağmur götürdü beni kalmayı deneyemem
Yağmurlara yolcuyum kalmalıyım diyemem

Yolculuk başlamıştı duraklar hep belirsiz
Bu yolculuk bitince keder huzur gereksiz
Yağmuru dinliyorum ifadeler yetersiz
Neler neler söylüyor konuşmadan bu yağmur
Ben duyuyorum inan tesellilerim sağır

Derinlerde gizlenen tüm duygular yüzeyde
Özlemlerim coşuyor yağan her damla ile
Bak yüreğim koşuyor yağan her damla ile
Geliyorum nur yüzlüm buralarda sıkıldım
Geliyorum can kuşum mecburiyetten bıktım

Daha dün diyordum ne kadar uzak kaldık
Yandık be can bakışlım, uzaklıktan biz yandık
Ümit penceresinde gölgeyi canlı sandık
Yolculuk var nur yüzlüm, yollar sana çıkıyor
Sensizlik yaktı beni, işte yürek yanıyor

Alışırsın diyorlar, korkuyorum ben bundan
Alışmak ne kötüdür bari bir sen anlasan
Sensizliğe alışmak kötü bile değil bak
Alışkanlık lafını sevgi lugatından at
Gel nur yüzlüm umuda, sen yine de umut kat

Bilir misin can gülüm böyle yağmurlu günde
Sensizlik geldi çattı, öğrendim ben, o da ne?
Beni tanıyamadım perişandı hep gönlüm
Gerçek olmasın dedim, ziyan oluyor ömrüm
Ne acı be bir tanem, sen doğmadın ben öldüm

Böyle yağmurlu günde beni teselli ettim
Böyle yağdı o yağmur ben gerçeği farkettim
Kanser teşhisi ile hayale veda ettim
Zordu o günler gülüm, bu günler daha da zor
Şimdi benim dünyama yağıyor daima kar

Üşüyorum can gülüm yazın o sıcağında
Anlamıyorum beni, özlemin kucağında
Ölümü bekliyorum yalnızlar durağında
Kavuşma ümidiyle ruhumu ısıtırım
Ben galiba dün gibi, bugün de ıpıssızım

Seviyorum can gülüm bu sevdadan kime ne
Nasıl olduysa bilmem mahkumum bu sevgiye
Dudağım hasret benim söyleyemem ninniye
Sensizliği uyutup hep öyle uyuyorum
Gönlüm mırıldanırsa sesini duyuyorum.