Yağmur Şiiri - İbrahim Kaval

Yine yağmur var dışarda...
Her yer hüzün, her yer hasret kokuyor,
Gözyaşlarım bulutlara inat edercesine akıp duruyor...

İçimde senle başlayan ne varsa,
Öyle bir canımı yakıyor ki,
Sanki ciğerlerim sökülüyor,
Kendi ellerimle kalbimi yerinden sökmek istiyorum...

Öyle bir acısın ki sen...
İçimdeki senden bir türlü kurtulamıyorum.
Gitmiyorum artık sahil kenarına,
Oturmuyorum ismimizin yazılı olduğu banka,

Binmiyorum Eminönü / Sirkeci hattında ki vapura,
Aynı saatte gelip iskeleye,
Sadece uzaktan seyrediyorum.
Her zaman gittiğimiz kafenin önünden bile geçmiyorum.
Şekersiz kahvenin tadını da unuttum şimdilerde...

Yağmur yağsın istemiyorum artık.
Çünkü yağmurlu bir gündü son buluşmamız.
Beni bitiren kelimeler dökülmeye başlamıştı dilinden.
Ben artık yokum, Çıkıyorum hayatından
Dediğini hatırlıyorum...

Ve ben bir kelime dahi söylemeden gittin..
O acıyı yaşamamak için,
Yağmurlu havalarda dışarı bile çıkmıyorum artık...

30.07.24.