Yağmur Şiiri - Şükrü Güden

Yağmur çiseliyordu,

Çünkü çiselemek istiyordu yağmur.
Gecenin sevdalı karanlığındaki görevini yapan sokak lambalarının yere doğru saldığı karanlığa zıt ışığında.
Sabırsızlanıyordu sanki yere inmeye,
Yani inmesini sabırsızlıkla,hasretle bekleyen toprak ve bağrındakilere..

Çiseliyordu yağmur,

Bırakmıştı kendini özgürce sabırsızlıkla bekleyenlerine.
Kimi zaman kısa kısa, kimi zaman upuzun boyu ile ulaşmak için bekleyenlerine..
Ve amanısızca kavuştular ve karıştılar,hiç ayrılmayacaklarmış gibi birbirlerine.
Kavuştukları gibi çoğalı verdiler birden.
Sanki bulundukları yerden memnun olmamış gibi halleri vardı...
Uzaklaşmak istiyorlardı yağmur ve yere inmesini sabırsızlıkla bekleyen toprak ve bağrındakiler.
Belkide zoraki yerlerinden ediliyorlardı,
Yağmurca..
Ama sanmam nice günler,haftalar ve aylarca bekliyorlardı kavuşmak için..

Yağmur yağıyordu,

Yağıyordu yağmur kısa kısa,upuzun ve berrak taneleriyle,
Olabildiğince bereketli ve sınırsız.
Bekleyenleri ile bir olup aşı verdiler dereyi,tepeyi,yolları ve belleri.

Sevdadır olsa gerek,kavuşmanın sevinci...
"Bir olunca samanlık seyran olur" misali.
Uzadılar yollar boyunca,gökten inen yağmur ve yollardan toplayıp bağrına basarak götürdükleri sevdikleriyle...
Sel oldular...
Köy Balkon 02.30 30/09/2008