Bir serin karanlık çökerken,
Sönüyor parlayan ışıklar.
Bulutlar bütün öfkelerini kusuyor,
Gökyüzü çığlıklar atıyor,
Aydınlatmak için geceyi.
Hasretle sarılıyorlar aşıklar,
Saçlarını dağıtırken rüzgârlar,
Loş ışıklar altında birleşen elleri,
Çözüyor aşk denen bilmeceyi,
Yalnızlığı bitiriyor,
Yağmurlar,ıslatırken caddeyi.
Kayıt Tarihi : 6.1.2024 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!