Yağmur Şiiri - Hakan Balta

Daha dün sevincimdin karşımda
Bir ışıklı bekleyiş
Ve de bitmek bilmeyen umut.

Şimdi kirletilmiş şehirlerin katran karası isi sinmiş yüzüne
Yağmur olup yağmak isteyip de yağamıyorsun
Resimlerinde gülmek istiyorsun da gülmüş gibi yapıyorsun
Dilin yorgun bir merhaba bile diyemiyorsun
Yenilgiler bağlamış gözlerini
Oysa gözlerin nefes almak kadar güzel bilemiyorsun.

Tam da kudurma vakti sıcak gecenin
Tam da şimdi kapının dışında kim bilir ne yalanlar dolanıyor ayaklarına
Etin çankayada,kızılayda kalmış
Kemiğinse bucada,alsancakta..

Aşamadığım çocukluğumun,
Aşamadığım sevgisiz öfkelerimin,
Ve kül olan gençlik ormanlarımın arasında
Bin kere yandım.
Keşke çıkmasaydın karşıma
Keşke içimdeki sevinci vurmasaydın
Ne gençliğim kalmış ne ileri yaşım
Hepsi göz yaşlarında kaybolmuş!

Tam da kudurma vakti sıcak gecenin
Düşünüyorum da
His bilmeyene şiir yazmışım yıllarca
Adını her andığımda
En keskin bıçakları saplamışım bağrıma
Bağıra bağıra,
Ağlaya ağlaya..
Koşa koşa
Gitmem gerekiyor senden
Yana yana..

Yok daha ötesi
Ne bir resim kalsın senden bana
Ne bir atkı ne de bir hatıra.
Görmeyeceksin beni bir daha
Bir daha duymayacaksın beni
Ne mesajım düşecek ekranına
Ne de kısık gözlerim düşecek aklına
Okuyamayacaksın sana yazdığım şiirleri
Hiçbir kalem benim gibi yazamayacak seni
Ve hiçbir gönül de böyle hissedemeyecek!
Hiçbir kadeh sana kalkmayacak bu sofrada!
Şimdi dön başa defalarca oku bu satırları
Bu son sözüm, bu son şiirimdir sana
Asla ve asla rahatsızlık vermeyeceğim bir daha asla…

Elveda,
Elveda yarım hikayemin süper kahramanı.
Kalan ömründe mutluluklar sana.