.
Yağmur camlardan içeri girmese de
İçimizi ıslatmıştır bir kere...
Yağmur,
Gönlümüze yağıyor,
İstanbul’un gözlerinden...
Güneş, yağmur ve gökkuşağı
Sevgi, rahmet ve umut, baştan aşağı.
İstanbul yağmur yağmurken;
Hangi göz bulutsuz,
Hangi gönül yağmursuz?
Hangi “can”ın arkası daha buğusuz?
Bir şehir ki ışığın yoksa,
Gözüm gökkuşağından umutsuz.
Kayıt Tarihi : 1.4.2023 21:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!