Yağmur Şiiri - Veli Han Yılmaz

Onun sessiz elçisidir, semadaki kara bulutlar
Eski bir dostunu özlemiş gibi, biçare, solgun yaprak
Birden inmeye başladı yere, sıra halinde damlalar
Kavuştu artık sevdiğine, kuruyup çatlamış toprak

Göz yaşları gibi yıkar sokakları, bu hüzünlü yağmur
Şırıldıyor eski bir şarkı gibi, kulak verince sese
Çatıdan akıp gelen damlalar, yerdekilerle bir olur
Evvela süzülüp caddelere, oradan da bilinmeze

Bu müthiş ana şahit oldular, gürleyip duran bulutlar
Gerçekleşmeyecek hayaller için, sıra sıra tabutlar
Şimşek aydınlatır da bir anlık, ev sahibidir karanlık
Tıpkı bu çaresiz lahza gibi, kaybolup gitti umutlar…