Yağmur Şiiri - İsmail Akyüz

Gökyüzü kendini boyarken fırtına grisine
bulutlar çaresiz ve gebedir
sürüklenir durur kaderin önünde duman duman
ve aslolan biraz yaşamdır, ölümle sonlanan
biraz da ölümdür doğumla başlayan

çok geçmez muson kaçkını bir yağmur yağar
poyrazdan esiyor zaten bu deli rüzgâr
alıp götürür gecelerin pasını
iri damlalar düşer önce
sonra gök gürültüsü sarar her yanı
yıldırımlar düşer ardı ardına
şimşekler çakar karanlıklarda
hüzzam bir şarkıya karışır ruhum
sırılsıklam olurum
kanar yüreğim yokluğuna

İsmail aç sen pencereleri
al içeri saklı bir aşk gibi
damla damla habersizce gelenleri
ha birde unutma
toprak kokar birazdan
gecenin o çokbilmiş karanlığı da
kaybolur gider kırık aynalarda