Yağmur Şiiri - Mahir Celik

Bir sevda ki
yitirildi
takvim sayfalarında
-hiç geriye gitmeyen takvim sayfalarında.

Zamanı kucakladı adam.
Dudaklarını kadına bıraktı.
Aralarına birkaç mevsim serildi
-hepsi de güz.
Kadın gözlerini ufuklara uzattı.
Denizi kanatlayan martının gözlerinde
ağlayan çocuk bakışı vardı
-vapurun öpülmemiş yüreğini kanattı.

Kent ikisini hiç sevmedi
-çocuk gibi eminlerdi.
Çünkü kent aşıkları sevmezdi hiç
-sevgi sözcükleriyle öldürülen, sevenleri sevemezdi.

Ve kentin bulvarlarında
güpegündüz
kırılan bir ayna gibi
unufak
kaldırıma serildi kadın
ve adam
martı besleyen simit parçalarına inat
mavi hüzünlere
ömrünü hibe etti.

Güz yağmurunun sağanak paltosunda
pürüzsüz haykırışlar gezindi.