Yağmur Şiiri - Nur Ünlü

Bu ses de nedir ?
Bu seste nedir olağan ?
Kalbime üşüşen sinekler ;
Icimi gıcıklayan...
Maziden atiye bir geçiş gibi düşen
Yok oluşun izdüşümü kaldırıma vuran tıp tıp.
Mavilikleri bilmiş, yeşile dokunmuş ,
Seyyah misali semada süzülen bir top kümenin sahibi ,
Hayat merhalesine kapılmış yaprak yaprak takılmış ,
Damla damla dokunmuş bir başa bir taşa...
Süzülüp de inmiş anavatana ; toprağa.

Şahı olsun kıyılarda dalgalar
Emek ister gökkuşağının rengiyle buluşmak
Kah hızlı kah yavaş
Ister ki bir tohumu bulup yaşatmak.

Rüzgara yenilir
Istemez dağıtmak bir yeri
Süzülüp inmektir ya emeli
Bir dolar bir boşalır tutmak zordur .
Şevkati alır da dağıtır ,
Bereketle gelir zemheri.

Yüksekte şahinler alır kokusunu
Sekoyalar karşılar o cümbüşü
Kimisi der ahmak ıslatan
Kimisi alır rahmeti koynuna yürür yavaş yavaş.

Tahkik eder bir çoğu
Anlamaz ki bir tek marifet ehline değildir bu
Aklederse insan bilir, olur ,kılar
Bir nağmedir bu .
Ağır ağır kimi zaman
Kimi zaman koşarcasına ,
Insana insan diye düşer.
Bir sesleniştir göklerin ve yerin şahından
Varlığın vücut bulduğu ruhların kıyafet eskittiği yere doğru,
Kâlû belâdan hediye ; hayat...
Satıhta ıslak alem-i madde
Ancak özündür senin o rahme düşen vücut bulan sende.