Yağmur Şiiri - Yusuf Barman

Geceyi felç ediyo sessizliğim,
Sana ulaşamadığımdandır sensizliğim.
Beni benden aldığındandır bensizliğim,
Hakettiğim değeri bulamadığımdandır densizliğim...

Yeşil bir yağmur yağıyor odamda.
Tek güneşimse başucumdaki lamba.
Gittikçe yokuşa dönüyor bu rampa.
Merak etme, küçük kayıkları devirir bu dalga.

Yağmurun her damlası ayrı bi küfür, Ben benden gittim bana bi üfür.
İçimdeki gafleti yerlere düşür.
Bak gönlüme; yavru bi serçe, bu yağmurda üşür.

Yılan su getirir yavru serçeye,
Belli onunda selası okunacaktır geceye,
Seni ayırabiliyorsam 1001 türlü heceye,
Gel gönlüme ömür boyu gecele.

Sen yeterki gecele ben kafa tutarım ecele,
Sen gönlümün misafiri, yeni geldin ve gidiyorsun,bu ne acele!
İnsan bi hal hatır sorar geceden,
Ay da küstü bak!.. Yerini bırakıyor güneşe.

Neden dertle karışık yağıyor bu yağmur?
Dertler; üst üste biraz dur!
Al şu kelepçeyi parmaklarıma vur.
Yoksa bu yazdıklarım kalbine dokunur!...

Yavaş yavaş sıkıyor cellat kemendi,
Tüm yükü üstüme bıraktın, bense direndim,
Dayanacak gücüm kalmadı bi hayli tükendim.
Aşk savaşı bu doğal olarak bende elendim.

Bu gece ayrı bir karanlık ve sağanak yağmaya başladı dertler,
Silip süpürecek herşeyi kandan seller,
Aklımda var bi kaç tane nedenler,
Boğulacak o sel de can yakan bedenler!...