Hatıralar canlandı yine gözümde,
Sen,ben, yağmur..
Bir başkaydı bu şehir seninleyken,
Hava soğuktu üşüyordum,
Yalan söyledim, sırf biraz daha birlikte yürüyelim diye.
Sırf birkaç dakika daha gözlerine bakmak için,
Üşümedim dedim .
Ama yine de sarıldın sımsıkı ,
Sen hiç üşüme dercesine .
Yağmur yağıyor yine aynı gün,
Ama bu sefer evimde pencerimin önündeyim.
Camdan süzülüyor yağmur damlaları.
Benim gözlerimden akan yaşlar misali...
Asıl şimdi üşüyorum yokluğunun fırtınasında,
Dışarı çıkıyorum belki yağmur alıp götür seni içimden diye.
Sırılsıklam oluyor saçlarım ,ağlıyorum .
Yaşadıklarımıza değil yaşayamadıklarımıza belki de.
Geçtiğimiz sokaklardan geçiyorum,
Oturduğumuz yerlerde oturuyorum,
İnsanların bakışlarına aldırmadan haykırıyorum içimdeki seni.
Yağmur duruyor yavaş yavaş,
Ama bitmiyor kalbime verdiğim savaş.
Mağlup düşüyorum çöküyorum dizlerimin üstüne,
Dön diye yalvarıyorum sana tüm gurursuzluğumla.
Gözlerime bile bakmıyorsun,
Tek kelime etmiyorsun,
Beni artık hiç mi sevmiyorsun?
Asıl sorunun ne olduğunu bakınca gözlerinden anlıyorsun
Kendine sürekli bunu soruyorsun:
Bu aşk bitmez mi acısız sancısız
Nasıl gidebildin benden vicdansız?
@GizemCetin
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
