Yağmur Şiiri - Senanur Erdevir

Yağmur;
Sen, gecenin ıssız sokaklarına yağarken..
Ben, uyuyamadığın gecelere fısıldayacağım..
Sen, dışarıdan serinliğini verirken insanlara,
İçindeki yangını hiçkimse göremeyecek, bilemeyecek ve sezemeyecekler..
O serinliğin ile birlikte hâfiften verdiğin yangını yâlnızca ben hissedeceğim, damlaların saçlarıma dökülürken..

Ahh benim tanelerindeki muzdaripliği gizleyen Yağmur'um..
Bulutlarını çek, kör olmuş insanların üzerinden.
Yâlnızca benim üzerime yağ..
Yâlnızca benim saçlarımı ıslat..
Gözlerimden akan yaşlara,
damlalarınla yâlnızca sen ortak ol..
Beraber ağlayalım bu gece Yağmur'um..
Senin damla damla yağan yangınına ben sadece altında ıslanarak eşlik edebilirim.
Her yağmur yağdığı vâkit içimi bulutlar gibi kara bir hüzün kaplardı.
Şimdi ise sırılsıklam olana kadar yağ istiyorum üzerime..

Nasıl da okşuyorsun saçlarımı,
Bir babanın evladını okşarcasına.
Nasıl da dökülüyorsun üzerime,
Ahmak ıslatanın toprağa nâif nâif düşercesine..
Nasıl da kopuyorsun bulutlardan
elmas elmas..
Bekle beni Yağmur'um..
Bir bahar vakti bende düşeceğim
yağmur tanesi gibi yüreğine
Sana deniz meltemlerinden baba özlemini getireceğim..
Baba hasretini bulamazsam şayet,
Sana bedenimden evlat kokusunu getireceğim Yağmur'um..
Bir bahar vakti..