Yağmur Şiiri - Cemal Aydoğan

Yağmur
Rivayet olarak söylenir
Kavuşamayan aşıkların
Öksüz ve yetim çocukların
Döktüğü gözyaşları
Buhar olur yükselir
Oluşturur bulutları
Çocukların çaresiz ağlamaları
Aşıkların gönül fırtınaları
Karartır gökyüzünü
Yağdırır yağmurları
İnsanoğlu bencil
Dikiyor devasa binaları
Tahrip ediyor
Yavaş yavaş doğayı
Gelecek nesilleri düşünmüyor
Acımadan kesiyor
Verimsiz topraklara dönüşüyor
Amazon ve Afrika ormanları
Kayboluyor
yemyeşil çiçekli çayırları
yurdumun yerleşime açılıyor
verimli tarım alanları
asfaltla kaplanıyor
dere yatakları
yağmur yağdığında
ıslanırdı kara topraklar
yeşile donanırdı
sahillerde dolaşırdı
gencecik aşıklar
birbirleriyle kavuşarak
sırılsıklam ıslanırdı
el ele tutuşarak
şimdi dökülen damlalar
yok edilen
ormanlar arasından
çorak topraklardan
azgınca taşıyor
sellere dönüşüyor
yıkıp geçiyor
koskoca binaları
alıyor masum canları
oluşturuyor
mecrasında akmak
denize kavuşmak
için dere yatakları
insanoğlu salıyor
gökyüzüne kirli yakıtları
kutuplarda eriyor
devasa buz kalıpları
denizlere karışıyor
tatlısu akıntıları
insan oğlu şaşkın bakıyor
doğanın değişen haline
hüzünle ağlıyor
döküyor gözyaşları
yeniden yağdırıyor
yağmurları