Yağmur Şiiri - Anıl Tuğran

Damlalar yere dokunduğu vakit,
Hilesiz, saf ve bereket dolu,
Toprakların kavuşma günü,
Kalplerinse ayrılık…
Yağmurlar yazar hep ayrılık mısralarını nedense,
Yağmurlara denk gelir,ilk buluşma ve elvedalar,
Yağmurların suçu ne kimbilir…
Oysa ki tabiatın en saf halidir,
İnsandaki göz yaşı gibi
Belki de kendini tutamadığı andır, kimbilir
Koyverir kendini,birikir birikir koyverir
İçine atıp şimşekler çakmaktansa günün birinde
Ve sinsice gülümsemektense
Yalansızca içindekini bırakıvermektir yağmur..