Yağmur... Şiiri - Burhan Kale

Alnıma değiyor yüzüm yanıyor,
Aklımı başımdan alıyor yağmur...
Hasretin bir yara her an kanıyor,
Nere gitsem yine buluyor yağmur...

Korkutur kalbimi yıldırımları,
Damla damla yıkar kaldırımları,
Gurbete akıyor kor adımları,
Hasrete arkadaş oluyor yağmur...

Geçmiş ve gelecek akar yollarda,
Bir ölçü bulunmaz vefa kullarda,
Rüzgar gibi gelir gider yıllar da,
Gül çiçek gibidir soluyor yağmur...

Çocukken de böyle yağar dururdu,
Bilinmez bir dolu soru sorurdu...
Gelir tak tak pencereme vururdu,
Senelerdir beni arıyor yağmur...

Ben seni bekledim dalda, budakta,
İsmin şeker şerbet oldu dudakta,
Rüzgarı boş ver yağmur ol akta,
Her yerde saçımı tarıyor yağmur...

Sen benim kanadım düş düş ördüğüm,
Gözümü kapatıp açıp gördüğüm...
Bahçemde gül çiçek aşka verdiğim,
Elim yüzüm onun sarıyor yağmur...