Yağmur Şiiri - İbrahim Cihan Şahin

Yagmur yagiyor.. Uzun zamandir yagmamisti...Ozlemisim aslinda yagmuru da. Istanbulda da ne guzel yagardi...Yagmur yagdiginda ne kadar da sessiz olurdu evin onunde ki bahce. Salincakta sallanan cocuklar, onlara goz kulak olan anneleri, sag tarafta buyuk cimlik alanda top pesinde kosturan ve bagirisan cocuklarin sesleri...Hicbirini duyamazsiniz yagmur yagmaya basladiginda..Sanki herkes yerini yagmura birakmis, onun sesini dinliyor olurdu.

Burda da yagmur yagiyor su anda, ben de yuregimin sesini dinliyorum yagmurun fon muzigi esliginde.Diyor ki bana ozledigini kabul et Istanbul' u. Yalniz oldugunu kabul et. Bir yalnizlik sarkisi soyluyor sanki, tanelerinin cam kenarinda cikardigi seslerin ritmi esliginde.

Goklerden yagan bu su damlalari olmasaydi ne kotu olurdu degil mi? Muziksiz sarki soylenir mi hic? O zaman kalbimin sesi bile yalniz kalirdi ortalikta.

Siddetini arttirmaya basladi yagmur sanki bana birseyler demeye calisircasina. Sanki durgun yuregimi heyecanlandirmak istercesine. Sanki birileri duydu bu dediklerimi de bana "Hayir! Yalniz degilsin orda! " diye haykirdi delicesine yureginden. Bulutlar da aldi getirdi o cigligi yagmur olarak, bana gonderdi hemencecik...

Sensin o ses uzaklarda ki...Biliyorum...Goklere hukmeden ancak sen olabilirsin! Ancak senin sesinle bu yurek soz dinler, bu gokler soz dinler.

Bu yagmurlardan sonra gunesi de actiracak misin? Gececek degil mi bu karanlik saatler? Icimizden geldigi sekilde bagirip o bahcede top oynayan cocuklarin seslerini duyabilecek miyiz yeniden? Ikimiz bir olup yukselebilecek miyiz bulutlarin ustune?

Bak yine heyecanlandim artan yagmurun siddetiyle, bu galiba butun bu sorulara cevap olarak "Evet." dedigin anlamina geliyor. Ne garip degil mi konusmadan anlasabilmek? ? Yan yana olsaydik ta bunu basarabilirmiydik sence, yoksa bizimkisi uzaklarda olmanin getirdigi bir guc mu?

Bir Istanbul gunduzunde keske yasasaydim bu yagmurlari, yanimda sarildigim sevgilim ile birlikte! Ne kadar guclu oldugunu gosterseydin bana hukmederek goklere...Bulutlarin ustune cikip baksaydik yeryuzunde yanyana olup ta konusarak anlasamayanlara ve deseydik ki "Bakin biz uzaktayiz ama konusmadan anlasabiliyoruz." diye nispet yapsaydik.

Icini bir huzun kapladi bunlari dinlerken degil mi? Hissedebiliyorum kalbini...Gokyuzu sakinlesiyor cunku, simdi de bizim icin aglamaya basladilar sanki. Simdi anliyorum eski zamanlar da insanlarin neden gok tanrisina taptiklarini. Bak iste bu yuzden O'na dua ediyorlarmis, bu sekilde anlasiyorlarmis onunla ayni benim simdi yaptigim gibi...Eski zamanlarda olsaydim simdi dua ederdim n'olur ac artik su gunesi diye! N'olur bitsin artik bu yagmurlu karanlik saatler diye..!

Bitince kelimeler, geride sessizlik kalir her zaman oldugu gibi. Yine yalnizligina geri donecek yuregim bir yagmurlu Los Angeles sabahinda. Yagmurun sesiyle Istanbul sarkisina devam edecek yine sessizligin ortasinda!