Yağmur Şiiri - Fevzi Öztürk

Bulutların ıslak nazlı saçısın
Toprağa düşerken sar beni yağmur
Rüzgar kanadında gizli saklısın
Sırrını açarken sor beni yağmur

Dol can elmasıma nur olupta yağ
Bulutlardan bana hilkatini sağ
Gözümde gönlümde kördügüm bir bağ
Sağnak sağnak dökül ser beni yağmur

Rüzgarın koynundan süzülüpte gel
Heybetli dağlari titretipte gel
Şimşek bakışlı nazarinla gel
Gel gönlüme dökül har beni yağmur

Şemsîn hakikati! kâmerin özüsün
Sebebi kainat! hakkın sözüsün
Sana muhtaçlarin gören gözüsün
Muhtaçım damlana gör beni yağmur

Yağmur sana hasret kuru dudaklar
Tütmez oldu artık yavan ocaklar
Uzaktan gelirken yorgun ûlaklar
Haberler gönderip sor beni yağmur

Islat bedenimi ruhuma dokun
Çözsen esrarını kaybolan yokun
Kainata rahmet eşsizdir kokun
Goncalar saçarken der beni yağmur

Kum diyarlarında ayak izlerim
Îzini arıyor yorgun gözlerim
Kalmadı takatim seni özlerim
Vuslata düşünce kar beni yağmur

Yağmur! toprak yasta, hasret damlana
Yağmur gözler fersiz nasıl katlana
Doğru île bâtıl geldi yan yana
Rahmet rahmet yayıl yar beni yağmur

Isanin müjdesi incilde Ahmed
Kuranin dilinde adı muhammed
Şiirde yağmursun eylesen himmed
Damla damla düşüp vur beni yağmur