Yağmur Şiiri - Ferhat Kıdık

İnce ince gökyüzünden süzülür
Elif diye yeryüzüne dökülür

Ne güzel sadadır bu gönüller ram
İnanmış kalplerde yoktur; tasa,gam

Muhtaçtır sana; çatlamış dudaklar
Muhtaçtır sana; kurumuş topraklar

Mana bulur seninle; tüm kainat
Bir gelin gibi süslenir tabiat

Şarkılar söyler, oynar bülbülleri
Açar gönül bahçesinin gülleri

Ömür bir sahra yanar hasretinle
Serinler gönül, sonsuz rahmetinle

Ne anlar boş insan senin çizginden
Köhne insan korkar şimşek sesinden

Yağmur yağsın, gök çatlasın, ne çıkar
Kalpler uykuda, pencereden bakar

Haydi sende uyan! bu sese kulak ver
Boşa geçen ömrüne; artık son ver

Ağla garip anam; coşarak emi
Su yükselir belki kurtulur gemi

30.11.2011