Yağmur hep hüzün getirir kapıma
Bırakır gider ne yaparsan yap misali
Bir başıma seyrederim uzun zaman
Uyanırım aniden toprak kokusuyla
Islanmış bulurum her sokakta kendimi
Yapraklar can vererek katılıyor mateme
Yağmur yağıyor İstanbul ağlar gibi
Karanlığına düşerken korkunç yalnızlığımın
Gökkuşağı susturuyor acı namelerimi
Seni ve istanbulu sonbahardan saklar gibi
Bembeyaz bir vapur geçer öperek kıyıları
Güvertesinde ıslanır sonbahar aşıkları
Kucağında bebek gibi okşayıp sallar deniz
Deniz mavili kadın sallar durur vapuru
Yağmur diner denizde kalır gözlerimden iz
09.12.2011
Kayıt Tarihi : 9.12.2011 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)