Yağmur Şiiri - Necmettin Özgürsoy

Güneşin ışıklarının,
yavaş yavaş söndüğü.
Ağaçların yapraklarının
sararıp solduğu,
Tabiatın yas tutup
hüzne büründüğü,
Ilık bir sonbahar akşamında...

Ağırdan çisil çisil
bir yağmur yağıyor.
Hatırlarmısın bir yaz,
akşamında.
'En büyük arzum
seninle el ele,
yağmur altında
saatlerce yürümek'
demiştin...

Düşündüm ne kadar da,
özlemişim seni.
Keşke yanımda olsaydın.
Tutsaydık el ele,
saatlerce yürüseydik
yağmur altında.
Yüzümüzden süzülen,
yağmur tanelerini silseydik...

Yağmur iliklerimize işlese,
Sımsıkı sarılıp birbirimize
titreşseydik.
Sığınacak bir ağaç
altı arasak,
Göz göze saatlerce
koklaşsaydık...

Yolumuzu kaybetsek,
hava kararsa.
Issız bir ağaç altında,
bir başımıza kalsaydık.
Paltomu çıkarıp sarsaydım
ıslak bedenine.
Bir ateş yakıp karşısında,
hayallere dalsaydık...

Yağmurlar bana hep
seni hatırlatır.
Çok uzaklardan seni alıp,
bana getirir.
Sen olmasan da,
tek başıma yürürüm.
Ayaklarım varmasa da,
hayallerim beni sana götürür...
24. 05. 2007