Yad Eller Şiiri - Müslüm Bayram

Güneşle kavurduğumuz sevgimiz
Azık niyetine heybemde taşırken
Özlemler ağırlığı diyarlar
Gezdiğim yâd eller.

Yabandı her şey yaban!
Pür dikkat dolaştım dağ ova bayır
Solmuş çiçek tarlaları zihnim
Gül kokusu hasretin
Yoktu izinden serden bir eser.

Vadiler boyu kelebekler
Sazlıkların konçertosu aşkıyla dansta
Engereğin zevki sefası sarmalından
Ay sarısı örgü saçlarından hemhal
Uçurumlardan yuvarlanarak
İksir-i deminden sarhoş...
Düşürüyordu anılarıma.

Geceler kazanında kaynaşan
Nice uykusuz zamanların düşü
Sönüşüne değin yıldızların
Salise ayıramadığım gözlerin
Gözbebeklerim şaşı kayarak
Düşmüştüm özüne sarhoş.

Seher vakti şafağın kanatları
Ağır ağır açılırdı vadilerin karanlığına
Kelebekler buhurdanlığından şen.

Tutuşan kalplerin sukut-u dili
Gül yanağı tomurcuğa aklanmış
Yasaklı!
Darağacı meyve bahçelerin
Mahkumiyetinde kelepçeli
Aşkına (d)ermeyen el.

Dolunay bakışlarından yaralı
Yalancı bir bahar geçti vurdu... İsyanı gözlerimden
Acı çaldı rüzgârın sazı
Titredi benliğim öteden aktı
(Ç)ağladı vadi boyu.

Tutuklu tutkuların nehirlerine
Yağdım yağmurlarınla karıştım
Tufan dindi... Çölde buldum
Eridim ateşine.

Çöl yalnızlığı ıssızlığım
Irmakların hasret vadileri
Ansızın uyanır serap düşlerim
Dilimi saran türküm
Göklerin maviliği.

Ahdime ant düşülsün ki!
Çöl gülü doğup açacağım
Serpileceğim göğüne imrenerek
Ay göğsünde besleneceğim!
Son nefes... Nefesine vererek.