Yabancılaşmak... Şiiri - Bülent Ahmet Alp

Bir rüzgar fısıldıyor yalnızlığımı,
Gecelerin herhangi birinde...
Bir kabustan uyanıyorum...
Geç kalmış bir ömrü hatırlatıyor,
Kurulmamış bir saat ve bir iki kelime var,
Bir yalnızlık üzerine gömülmüş...
De ki geçici...
Bir sevda, bir ayrılık düğümlenmiş boğazına...
Kavuşamadan ölmüş,
Hayattan doğmuşum...
Hayattan doğmuş bir hayatın hayatı bu...
Başka birşey değil...
Her yabancılık bana yabancı,
Her tanıdık gibi...
Geçen her zaman beni yabancılaştırıyor bana.
İnce bir kırılma noktasından kırılıyorum.
Bir elimde kadeh parçalanıyor...
Yüreğimde yalnızlık...
Ve en koyu endişesini taşıyorum yalnızlığın...
Çaresizliği, umutsuzluğu,
Ve gözlerindeki sahteliği görüyorum...
Sönüyorum...
Soruyorum...
Kıyametler kopuyor...
Kopkoyu bir yalnızlık, parçalanmış bir benlik,
Gözleri anlamsızlaştırulmış birini görüyorum,
Karanlık bir aynada...
Kim çözebilir beni...
Birlikten, bire düşmüş ben mi?