Yaban Yelperen Şiiri - Seyfi Karaca

Vapurun cayhanesinde,
Hasret getiren bir Iskelenin, ayak ucunda
Hemen hergün bendim,
sanki sürülmüş bir memleket topragında yelperen ve yaban giden
Maraton degildi gün ile yare
Bir ihtiyatı aklımda tutmak, yaprak hışırtısına yalnızlığın duydugu
İnsan katığı hasretler icinde en az senin bana oldugun kadar aynı gönülde,
İllaki sebebe, yoksa nasil yaşardim.?
Kafayı kaldırınca,
hayrete düsünce,
Şeker demince, agzimdaki tat bitince;
Kelebeginki kadar hiç değilse, hiç değilse karşı kıyıya kadar …
mutlu gün sevincine
nerdeyim ben…?
söylesene…!

Seyfi Karaca....Nisan /07