XII - Ben Halen Yaşıyorum

Parkta öylece oturuyorum.
Okudum şiirimi rastgele birine.
Güzelmiş dedi.
Güzelmiş.

Zaten kendisi de güzeldi.
Beni âşık eden de oydu.

Nede güzel yarattı en güzel yaratan.
İçine de bir kalp koydu.
Kendim gizlendim içine.

Sevgimi de besleyen oydu.

Şimdi yorgun kalbim.
Gücü yok koşmaya.
Yalnızlığında üşümekte.
Parlatayım içimdeki ateşi şöyle güçlüce.
Ayazdan sonra güneş açmış gibi apaydınlık.
Haydi, hep birlikte çıkalım güneşe.
Çiçekler kaplasın yüreğimizi.

Ateşimi de harlatan oydu.

Hayallerim sürgün tutmuş içimde
Yuvasız kuş misali daldan dala gönlüm.
Kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum.
Yok dediler, artık sen yetişemezsin bu hayale.
Çaresiz ölümü beklemek istemiyorum.

Anladım, içime de huzur koyan oydu.

Sevgiyi, içimdeki ateşi ve huzuru kaybetmek istemiyorum.
Ben halen yaşıyorum.

Şimdi daha iyi anladım, beni en iyi anlayan oydu.