Ihlamurlar çiçek açtı,
Bitti dilimde umut türküsü.
Hiçbir hayale sığmadı
Bir takvim yaşam öyküsü.
Kara kalem gökkuşağı,
Mum gibi eridi, çürüdü.
En güzel kuş bir yumurtada,
Bir kurşun yürekte söndü.
Eski dikişlerim söküldü,
Yine içim kanıyor.
Hazırdır mezarın ölüsü,
Yalnızlık anıları örtüyor.
Kimseye uğramadım,
Uğramam da sırf bu yüzden.
Üstümde dumanlar yorganım,
Sönmüyor bu ateş, yanıyor içten.
Kapıyı çalan postacı,
Resimler eskidi adreste.
Bir gül pencerede kurudu,
Düşler de girdabın içinde.
Kaç hazan geçti ardından,
Ben burada değilim artık.
Kurudu sevda çeşmesi,
Bu düş bir avuç topraktır artık.
Saçlarıma yapışan gülüşün,
Tek tek kayboldu gözlerimde.
Artık gelme istemem,
Vuslat beşinci mevsimde.
Kayıt Tarihi : 14.2.2025 15:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Vuslat, beşinci mevsimde bulur insanı; ne beklenen, ne unutulmuş, sadece içindeki zamanın bir yansımasıdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!