Vurup Vurup Gitme Şiiri - Ünal Türkoğlu

Yok sayma beni vuslata gün sayarken
Doruğunda yaşanacakken aşk
Vurup vurup gitme sormadan, sorgulamadan
Anlaşılmaz değilim sandığın gibi ben
Apaçık, çırılçıplak karşındayım işte
Dokunduruşların kanımı dondururken
Suskunluğunla eceli çağırtma bana

İnan kalkarım bir gün
Düşürdüğün yerden
Çare olmadığın çaresizliğimi
Bitiririm yüreğimden
Kan çeker, kan düşer, akarda akar
Yakılmışlığım, yıkılmışlığım gün olur biter
İçimden sevdan bile çıkar gider
Sen kalırsın bir tek geriye
Sevdamdan sana bir nefes/im bile kalmaz

Gel desen, dön desen gelemem
Bil ki senden çok uzaklardayım
Oysa bugün doğum günümüz
Tutacakken ellerimi
Ayakların vedaya yürüdü
Şimdi masalını dinliyorum
Gözyaşları eşliğinde aşkımızın

Bekliyorum, susamışlığımda aşkına,
Bekliyorum pencere başında
Günler, geceler boyu, kör bir ışık
Kör bir ışık, sızıp içeri doğacak,
Sen bana, sen Ünal’a, döneceksin diye.

Sen aydınlığı ayaklar altına alırken,
soyarım karanlığı, sana inat.
Yeter ki Yaban Çiçeğim güneşsiz kalıp solmasın.