Vurgun Şiiri - Vedat Koparan

Bir kavşaktı Ağustos dönencesi
Bir mars gecesi yangın yeri kıpkızıl
Beklenen an, yakınlığa dönerken
Meğer uzaklaşmanın da habercisi
Kesişme noktasında kırılma..

Açmaya hazırdı sabah gülü
Güzel yüzü gülüşünde
Solgundu ben günüm
Kalmışken gözlerimin feri
Yoksun mavi gecede
Günün uyanan ilk ışıklarında
Sabah serinliğinde sahilde
Salmışım gözlerimi denize
Eylül’dü yaprak titremesinde
Hazana düştü ilk üşüme
Suda gidişini, gecede izini sürer
Bir adam şimdi..

Boşluğunda, bir göçmen kuştun
Bir daldı adeta yüreğim kondun
Boşluğumu nasılda doldurdun
Göç yolları başladı yine
Gidişindesin yeni dallara
Kırdın güzel kuşum kırdın
O dal şimdi yerde kurumada..

Gece nöbetleri bir başkadır
Özlemler ayaza vurur gecede
Bir yerlerde bir şeyler depreşir
Ağrısında, kanar sızlar
Hani hiç yok mu güzel anılar

Gökyüzü kapkaranlık
Resmine bile bakamam
Gözlerime mil çekili
Göremem mavileri ela hareler karalar içinde
O kadar çoksun yoksun biliyorum
Yokluğuna sarınıp giderken
Zaten beterim kuşatmalarda yüreğim
Deprem sonu yıkıntılar arasında
Bir şehir düşer
Bir ben, birde bende sen
Düşersin..!

(Say Ki Tavla Oynadık Bir Mars/ta Bitti İşimiz..)

Vedat.K 09.0.2003 (08:3) (2000 lere düşen iz düşümü zamansız mekansız hoyrat duygu kaçaklarından.)