Vurdular Beni Dost Şiiri - Hayrul Şen

Sanma sakın kaya ile taş ile,
Ya da dost bildiğim arkadaş ile,
Yârin gözlerinden düşen yaş ile,
Yıktılar beni dost, yıktılar beni.

Sorup durma bana artık sen şunu,
Top mu tüfek midir, mavzer kurşun mu?
Yârin saçlarıyla sarıp boynumu,
Boğdular beni dost, boğdular beni.

Nemrutun yaktığı bile yangın mı?
Kerem mecnun bile benim dengim mi?
Divanedir diye kime sordun mu,
Saydılar beni dost, saydılar beni.

Ben bir çınar idim dalımdan oldum,
Ben bir yolcu idim yolumdan oldum.
En sağlam dediğim yanımdan oldum,
Kırdılar beni dost, kırdılar beni.

Bir gün yola düşüp verip de değer,
Mezar mezar yerim ararsan eğer,
Yârin gamzesinde derince bir yer,
Koydular beni dost, koydular beni.

Emmoğlun sorarsan yurdum havzaydı,
Yaşadığım ömür bile fazlaydı.
Belki kasten idi belki kazaydı,
Vurdular beni dost, vurdular beni.